هرچند پیر شدن بخشی طبیعی از زندگی است، همه می‌خواهند این فرآیند را کند کنند. مطالعات اخیر نشان می‌دهد که اقدامات خاصی در سبک زندگی می‌تواند روند پیرشدن را کاهش دهد. محققان از دانشکده پزشکی فاینبرگ دانشگاه نورث وسترن می‌گویند که ژن‌های بلندتر در بدن می‌توانند یکی از علل اصلی پیرشدن بدن باشند. دانشمندان بر این باورند که ژن‌های طولانی ممکن است نقشی نیز در توسعه بیماری‌های نورودژنراتیو مانند بیماری آلزایمر ایفا کنند. همه می‌دانند که پیر شدن بخشی طبیعی از زندگی است. با این حال، این موضوع مانع از آن نشده که انسان‌ها بخواهند بدانند چگونه فرآیند پیر شدن را کند کنند.
مطالعات پیرامون مناطق آبی که مردم به طور مداوم بیش از ۱۰۰ سال عمر می‌کنند، برخی از بینش‌ها را در مورد چگونگی منجر شدن برخی اقدامات سبک زندگی به پیری سالم و زندگی طولانی‌تر فراهم آورده‌اند.
مطالعات اخیر روش‌های دیگری را برای کند کردن فرآیند پیری بررسی کرده‌اند، از جمله کاهش کالری، پیروی از رژیم غذایی شبه‌روزه و افزایش فعالیت بدنی.
توماس استوگر، دکترای پزشکی، استادیار پزشکی در مراقبت‌های ویژه ریوی و بحرانی در دانشکده پزشکی فاینبرگ دانشگاه نورث‌وسترن، عضو موسسه طول عمر پوتوکسناک و نویسنده همراه یک گزارش جدید که اخیراً در مجله ترندهای ژنتیک منتشر شده است، به Medical News Today گفت: «اگر ما در مورد پیری بیشتر بدانیم، می‌تواند به ما کمک کند راه‌های نوینی برای نظارت و بهبود سلامت شناسایی کنیم.»
در این گزارش، استوگر و تیمش از دانشکده پزشکی فاینبرگ دانشگاه نورث‌وسترن گزارش میدهند که ژن‌های طولانی در بدن – که مستعد آسیب بیشتری هستند – ممکن است یکی از علل اصلی پیری بدن باشند.
علاوه بر این، محققان فکر می‌کنند که ژن‌های طولانی همچنین ممکن است نقشی در توسعه بیماری‌های نورودژنراتیو مانند بیماری آلزایمر ایفا کنند.
چه ژن‌هایی طولانی هستند؟ به گفته استوگر، ژن‌های طولانی الگویی برای ساخت پروتئین‌هایی هستند که بزرگ هستند، عموماً به این دلیل که این پروتئین‌ها به اندازه خاصی برای عملکرد درست نیاز دارند.
گزارش جدید شامل یافته‌های چهار گروه تحقیقاتی بین‌المللی است که گفته میشود اولین بار است نتیجه می‌گیرد که بیشتر جنبه‌های پیری بیولوژیکی به طول ژن مربوط است.
این گزارش همچنین یک اصطلاح جدید به نام کاهش بیان وابسته به طول ژن (GLTD) را معرفی میکند که دانشمندان آن را به عنوان «ارتباط منفی بین طول ژن و بیان آن‌ها در انواع سلول‌ها، گونه‌ها و بیماری‌ها» تعریف می‌کنند.
ژن‌های طولانی و بیماری آلزایمر محققان همچنین بیان می‌کنند که ژن‌های طولانی ممکن است نقشی در توسعه بیماری آلزایمر و سایر بیماری‌های نورودژنراتیو ایفا کنند زیرا ژن‌های بیان‌شده نورون‌ها معمولاً طولانی هستند.
چگونه می‌توان آسیب ژنی را کاهش داد پس از بررسی این گزارش، دیوید مریل، دکترای پزشکی، روانپزشک سالمندان و مدیر مرکز سلامت مغز پاسیفیک در مرکز بهداشتی سنت جان در سانتا مونیکا، CA، به MNT گفت که این مطالعه به پزشکان روش جدیدی برای بحث در مورد فرآیند پیری با بیماران می‌دهد.
مریل می‌گوید: «همانطور که ما پیر می‌شویم، ژن‌های طولانی‌تر و پیچیده‌تر لکه‌های بیشتری بر روی آن‌ها دارند که ممکن است آسیب ببینند. زمانی که آسیب می‌بینند، دیگر نمی‌توان ژن‌ها را به RNA تبدیل کرد که سپس به پروتئین‌هایی ترجمه میشوند که عملکرد سلولی عادی را حفظ می‌کنند. آسیب از فرسودگی زندگی از طریق فرآیندهایی مانند استرس اکسیداتیو ناشی میشود.»
ما می‌توانیم استرس اکسیداتیو روی سلول‌ها و ژن‌های خود را با خوردن رژیم غذایی سالم پر از مواد غذایی کامل تازه مانند میوه‌ها و سبزیجات که سرشار از آنتی‌اکسیدان هستند، کاهش دهیم. همچنین می‌توانیم در فعالیت‌هایی شرکت کنیم که ترمیم DNA را ترویج می‌کنند مانند ورزش، روزه داری متناوب، یا محدودیت کالری متوسط. کاهش استرس و خوردن چربی‌های سالم مانند امگا-۳ نیز ترمیم DNA را ترویج میکند. کاهش یا حذف رفتارهایی مانند سیگار کشیدن، نوشیدن الکل، یا خوردن غذاهای فرآوری‌شده بسیار با قند افزوده نیز استرس روی DNA ما را کاهش می‌دهد.
